ლანჩხუთის ქუჩებში ერთი კარგი იმერელი კაცი დააბიჯებდა… თბილი, ტკბილი და გემრიელი კაცი… საფიცარი ვაჟკაცის დაღუპვამ გაანადგურა, მაგრამ ამას შენ არ გაგრძნობინებდა, თავის გულში კლავდა…
აქეთ გამხნევებდა, იმერულ-გურული იუმორის ნაზავით გაგაცინებდა…
საოცრად ნიჭიერი იყო, ნაკითხი…
იუმორით სავსე სატირულ ლექსებსაც წერდა…
ვეღარ გაუძლო მისმა კეთილმა გულმა და შვილთან წავიდა… ნათელში იყავი, კარგო ადამიანო!
3 წელი ამ კარგი კაცის გარდაცვალებიდან…