გურია სტიქიას ებრძვის. რთული მდგომარეობაა სოფელ მამათში, სადაც თოვლის საფარი 2 მეტრს აღწევს. მოსახლეობის ნაწილი ფიქრობს, რომ საჭიროა ხალხის იქიდან გამოყვანა.
“გამოგვიყვანეთ მამათიდან, თუ თოვა ისევ გაგრძელდა, დიდი უბედურება მოხდება” – დაწერა ილიკო კილაძემ, რომელიც ახლა სოფელში დედასთან ერთად იმყოფება.
ემოციურად ძალიან მძიმე დღეშია სამი შვილის მამა, მალხაზ ღლონტი. ის საკუთარ სახლში მისვლას და ოჯახის დახმარებას ორი დღე ვერ ახერხებდა. რამდენიმე კილომეტრი ფეხით იარა და წვალებით მიაღწია ახლახან სახლამდე. საცხოვრებელი სახლი ავარიულ მდგომარეობაში დახვდა და ახლა შვილების სამშვიდობოს გაყვანაში დახმარებას ითხოვს.
„მიშველეთ, დამეხმარეთ, სოფელ მამათში ვარ. გუშინ 7 საათიდან ვითხოვ მამათის ცენტრიდან 3 კილომეტრზე ჩამოყვანას და ეს ვერ მოხერხდა. სახლში სამი შვილი მყავს. საშინელი ქარბუქია, გადადგილებაც ძალიან ჭირს. ახლახან ძლივს მოვაღწიე სახლამდე და სახლის მარჯვენა მხარეს 6 ბალკა გატეხილია, გუშინ რომ მომეღწია სახლამდე ეს ხომ არ მოხდებოდა, გაზის გამათბობელი მქონდა, ჭერში დავდგამდი და დავადნობდი თოვს. თან ძალიან ყინავს. გამგებელმა და არც არავინ არაფერი გამიკეთა. დღეს ჩემმა მეგობრებმა დამიტკეპნეს გზა და ისე ამომიყვანეს სახლში“ _ ამბობს ის „ambebi.ge“-სთან საუბარში.
გამოცემას ის უყვება: „არ ვიყავი სახლში, თორემ ამ მდგომარეობამდე არ მივიყვანდი საქმეს. ჯეოსელის ენერგოინჟინერი ვარ, გათიშვები რომ მქონდა, პრობლემები იქ ვიყავი და მერე აქამდე ვერ მოვაღწიე. პატრულიც არ მიშვებდა, გურიაში ყველაფერი პარალიზებულია, ტრაქტორის ჩამოყვანას ვერ ახერხებენ. სამი კილომეტრი ფეხით წამოვედი, მერე 2 კილომეტრი ღელე ღელე ბიჭებმა გამომიყვანეს და ასე მოვაღწიე სახლამდე. რა ვქნა ხალხნო, ბავშვები მაინც გამაყვანინეთ აქედან, რა გავაკეთო, როგორ მოვახერხო? 5 წლის ვიყავი მამა აფხაზეთის ომში რომ დამეღუპა, სამშობლოს პატრიოტების ოჯახი ვართ. მამა რაც მომიკვდა მას მერე ტანჯვაში და წვალებაში ვარ. სამი შვილი მყავს, შვილები გადამირჩინეთ და გაიყვანეთ სამშვიდობოს. მე არსად მივდივარ, ბავშვები მაინც გამაყვანინეთ აქედან. უფროსი მეთერთმეტე კლასშია, შუათანა მერვე კლასშია და პატარა მე-2 კლასში“
ასევე ჰყვება, რომ ადგილობრივი ხელისუფლების წარმომადგენლებს დაურეკა, მაგრამ უთხრეს, რომ უფრო დიდი პრობლემები აქვთ: „შეშინებულები არიან ბავშვები. საჭმელი კი გვაქვს, მაგრამ “კუხნაში” ვართ ყველანი შეყუჟული, რადგან გვეშინია სახლი თავზე არ ჩამოგვენგრეს. გადათოვლა ამ სახლის წარმოუდგენელია ისეთ დღეშია, გუშინ რომ ვინმე დამხმარებოდა და აქამდე მოვეყვანეთ ეს არ მოხდებოდა. არც სახლის დარდი არ მაქვს ახლა, ბაღნები გამაყვანინეთ, გამიკეთეთ სიკეთე. ნერვებმოშლილი ვარ. ერთი ტრაქტორი ვერ იშოვეს, რომ სოფლის გზები გაწმინდონ და ადამიანს დაეხმარონ. ჩემს შვილებს რამე რომ დაემართოს, ხომ უნდა დავხოცო ეგენი“ _ უთხრა გამოცემას მალხაზ ღლონტმა.
